جزئیات تصویر

پرامپت فارسی

دختری با موهای آبی بلند و چشمان آبی، در گوشه‌ای از اتاقش نشسته است. دامن کوتاه و هودی آبی‌اش، همچون آسمانی غمگین، به او ظاهری مدرن و شیک می‌دهد، اما اشک‌هایش که بر گونه‌هایش می‌چکد،زیبایی او را به یک حس عمیق و دردناک تبدیل می‌کند.موهایش در نور کم اتاق،مانند امواج دریا می‌رقصند و چشمانش،که درخشش آبی خود را از دست داده‌اند،داستانی از غم و تنهایی را روایت می‌کنند.او در آغوش خود، دنیایی از احساسات را در بر دارد،دنیایی که در آن شادی و غم به هم آمیخته‌اند.این تضاد بین زیبایی ظاهر و احساساتش زیبا است.